Przy ZPiT ZL!

W naszym regionie zbieranie plonów ziemi, to już tradycja Ojców. W takich odcieniach spotykają  się wszyscy gospodarze i pokazują owoce ciężkiej pracy. Na szczególne wyróżnienie zasługują, bowiem  pełne od owoców  - wiklinowe kosze, chleby, ziemniaki, buraki, marchewki, pory, selery, a obecnie i dynie.

Przy takiej wiejskiej biesiadzie lokalna społeczność zasiada do pokaźnego stołu, wnika w myśli kierownika Zespołu. Ludzie poznają historię dawnych instrumentów, podziwiają naszych rodzimych muzyków i tancerzy.

U sąsiada!

Gwara ludowa podbija więc gusta rolników, którzy doceniają potencjał wspaniałego folkloru. Znaczenie posiada uczucie przynależności, gdyż smaki wszystkich pór roku nakreślają namiastkę ukochanych Kaszub.

Rolnicy sieją ziarna – zbierają plony.

Zespół ZPiT ZL występuje - zbiera brawa.

Ta wspólna nić tworzy ciepły szal dla tradycji.

To ona potrzebuje najcenniejszych uczuć: miłości, zrozumienia i szacunku.

Zespół regionalny buduje więc pokaźne korzenie, utożsamia się z lokalną społecznością i gra  dla wielkiej uciechy tłumów.

Bo….Ty!

Gdy wkraczasz w zimowe odsłony dnia – rozmyślasz o kaszubskim uścisku, tabace, skocznych rytmach, przyśpiewkach i starej gwarze. Te wszystkie elementy odsłaniają jakość i smak życia. Bez pasji, muzyki i tańca – starsze osoby nie zasiadają przed domami do różańca.

Liczy się więc specjalna ławka, drewniana okiennica, czerwona pelargonia, kot na parapecie, koszyk z jabłkami.

Ten wiejski styl, zaczerpnięty z obrazów i starych filmów, podnosi wartość całej lęborskiej tradycji.  A  w niej także ZPiT ZL.